Książka jest pamiętnikiem z czasów okupacji. Ale pamiętnik to bardzo szczególny. Autor wspomnień, polski Żyd, skrył się przed swoimi prześladowcami w hitlerowski mundur. Legitymując się sfałszowanymi dokumentami, podróżuje po całej niemal okupowanej Europie, korzysta z hoteli, restauracji, kartek na żywność, przedziałów kolejowych „nur fur Deutsche”, z Soldatenheimów, tkwi w nienawistnym hitlerowskim środowisku. W opisie swoich przeżyć daje obraz tego środowiska widziany „od środka”.
Zapiski Józefa Makowskiego czyta się niemal jak powieść, w czym pomagają duża dawka humoru, świetna narracja i zmysł obserwacji autora.
„Tadek z uwagą przegląda papiery.
– Świetne dokumenty. […] Jedziesz jak prawdziwy Szwejk. Zamiast miejscowości podane jest „miejsce postoju” i numer poczty polowej. A ten stempel po drugiej stronie – co tu pisze? – aha, że jesteś zaprowiantowany do dziś. Generał nie powstydziłby się takich dokumentów.
– Wolałbym zamiast tych „murowanych” dokumentów mieć napletek.
– Ja też, ale niestety” – fragment książki
